Sunday, August 14, 2011

അരൂപികള്‍

                                                  അരൂപികൾ
                              കുറ്റാകുരിരുട്ടിന്റെ സംഗീതമുയരുന്നു
                              ചീവിടുകളുടെനാമജപങ്ങളായി
                              കരിയിലകളില്‍ ഞെരിഞ്ഞമരുന്നു
                              കാലടികളുടെ സ്പര്‍ശ മര്‍മ്മരങ്ങള്‍
                              ഇരുട്ടിന്റെ കട്ടികരിമ്പടം പുതച്ചു
                              കൂനിക്കൂടി നില്ക്കുന്നുയെന്റെ  വീടു്
                              അച്ഛനിന്നും , കാത്തിരിക്കുന്ന വീടു്
                              പാദങ്ങളമര്‍ത്തി വീണ്ടും , ഞാൻ
                              കാലം കണ്ണീര്‍  തൂകും കല്പടവുകളില്‍
                              പണ്ടു  പടിയിറങ്ങിപ്പോയോരെൻ
                              പാദമുദ്രകള്‍ , കാത്തു കിടപ്പവിടെ
                              ചരിത്രത്തിന്റെ , കറുത്ത ചിത്രമായി.

                              പകല്‍കിനാവുകൾ ഇഞ്ചിനീയറിന്‍ 
                              വര്‍ണ്ണ ചിത്രം *അച്ഛനായി വരയ്ക്കും 
                              പകലില്‍ യാത്രച്ചൊല്ലി വണങ്ങി
                              പടവുകളിറങ്ങിയതാണന്നു ഞാന്‍
                              ആയിരം കറുത്ത കൈകളെന്നെ
                              കിനാവള്ളി പോലെ വരിഞ്ഞതും
                              നീറി,നീറി ഞാന്‍ പിടഞ്ഞതും
                              എല്ലുകളുടഞ്ഞു തകര്‍ന്നു, മജ്ജ
                              മാംസങ്ങള്‍ ചതഞ്ഞരഞ്ഞതും
                              ബോധനഷ്ടത്തിൽ കൊടും വേദന-
                              യിലച്ഛനെ വിളിച്ചു ഞാൻ കേണതും
                              ഇന്നൊരു യക്ഷിക്കഥ പോലെ ....

                             കാത്തിരിക്കുന്നുയച്ഛനുമ്മറപ്പടിയില്‍
                             ക‍ടന്നു  പോയെത്ര സംവത്സരങ്ങള്‍

                             വിറയ്ക്കുന്ന കൈകളച്ഛൻ 
                             കണ്‍പുരികത്തിനു മേല്‍ച്ചേര്‍ത്തു 
                             സൂക്ഷ്മമായി ദൂരേക്കു വീക്ഷിക്കുന്നു
                             ഒരു ദീര്‍ഘനിശ്വാസം ഉതിർത്തു 
                             പിന്നെയാഹ്ലാദ ശബ്ദത്താലെൻ
                             പേരു വിളിച്ചുയുച്ചത്തിലോടി
                             യണഞ്ഞൊന്നാശ്ലേഷിക്കാൻ
                             നീട്ടിപ്പിടിച്ച കൈകളോടെ ,
                             ഹാ ! ഇല്ലയിനിയതിനാവതില്ല
                             ഞങ്ങളിരുവരുമിന്നരൂപികള്‍.





2 comments:

  1. അവിടെ ഒന്നിച്ചുകാണും അല്ലേ..?

    ReplyDelete
  2. അച്ഛനോര്‍മ്മകള്‍ തുടിയ്ക്കുന്ന കവിത വളരെ ഇഷ്ടമായി.

    ReplyDelete