Wednesday, August 24, 2011

മോതിര വിരല്‍

                                           ഒരു തുരുമ്പു പിടിച്ച സൂചി
                                           അവളുടെ മോതിര
                                           വിരലില്‍ കൊണ്ടു
                                           വിരലെന്റെ നേരെ നീട്ടി
                                           അവള്‍ മുറിവു കാട്ടുമ്പോള്‍
                                           ദിനമോ,  പന്ത്രണ്ടു മണിക്കൂര്‍
                                           സഞ്ചാരം പൂര്‍ത്തിയാക്കി
                                        
                                           എന്റെ സാന്ത്വനം അവളുടെ
                                           ചുവന്നു  വീര്‍ത്ത വിരലില്‍
                                           തൊട്ടു   നെടുവീര്‍പ്പായി
                                           ഇനിയും പന്ത്രണ്ടു മണിക്കൂര്‍
                                           വിഷാണുവിനെ കഴുത്തു
                                           ഞെരിച്ചു  കൊല്ലുന്ന
                                           സൂചി കുത്തലിനു് .

                                           ആശ്വാസനിശ്വാസത്തോടെ
                                           അവളുടെ മോതിര വിരലിനെ
                                           എന്റെ കണ്ണുകള്‍ തലോടി
                                           സ്വര്‍ണ്ണച്ചുറ്റായിയൊരു
                                           മോതിരം വിരലില്‍ തിളങ്ങൂ
                                           ചരിഞ്ഞയക്ഷരത്തില്‍
                                           പേരെഴുതിയ മോതിരം
                                           അതെന്റെ പേരല്ലായിരുന്നു
                                           ആകാശത്തു നിന്നും
                                           കാര്‍മേഘങ്ങളിറങ്ങി വന്നതു്
                                           അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്കും
                                           ഓര്‍മ്മകളിലേക്കുമായിരുന്നു .

                                           
                                          






Thursday, August 18, 2011

വലിയപേരിലെ ചെറിയ മാറ്റം


                                 വളഞ്ഞ വടിയും കുത്തി അദ്ദേഹം
                                എന്നരികിലെത്തിയപ്പോള്‍
                                മഹിഷത്തെ പോലെ
                                ഗാഢ നിദ്രയിലായിരുന്ന
                                ഞാനുണര്‍ന്നു, ചുറ്റുമുയരുകയാണു
                                സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ സുഗന്ധം

                               കാതുകളിലാ മന്ത്രമധുര ശബ്ദം
                               സ്വര്‍ഗ്ഗ പക്ഷികളായി ചേക്കേറി
                               എന്റെ പേരിലൊരു ചെറു  മാറ്റം
                               വെറും,  മോഹന്‍ദാസ് കരംചന്ദ്
                               നോട്ടീസടിക്കുമ്പോള്‍
                               സദയം ഒന്നു ശ്രദ്ധിക്കുമല്ലോ

                              കൂട്ടിലടച്ച പക്ഷിയെപ്പോലെ
                              എന്റെ ചിന്തകള്‍ ചിറകിട്ടടിച്ചു
                              നാളെ, തന്നെയൂതി കെടുത്താന്‍
                              സൂര്യന്‍ ആവശ്യപ്പെടുമോ?
                              അകന്നകന്നു പോകുന്നു
                              മുളവടി തറയില്‍ മുട്ടുന്ന ശബ്ദം
                              രാത്രിയുടെ ചുണ്ടുകള്‍ മന്ത്രിക്കുന്നു
                              ഈശ്വയള്ളാ തേരൊ നാം.....


Sunday, August 14, 2011

അരൂപികള്‍

                                                  അരൂപികൾ
                              കുറ്റാകുരിരുട്ടിന്റെ സംഗീതമുയരുന്നു
                              ചീവിടുകളുടെനാമജപങ്ങളായി
                              കരിയിലകളില്‍ ഞെരിഞ്ഞമരുന്നു
                              കാലടികളുടെ സ്പര്‍ശ മര്‍മ്മരങ്ങള്‍
                              ഇരുട്ടിന്റെ കട്ടികരിമ്പടം പുതച്ചു
                              കൂനിക്കൂടി നില്ക്കുന്നുയെന്റെ  വീടു്
                              അച്ഛനിന്നും , കാത്തിരിക്കുന്ന വീടു്
                              പാദങ്ങളമര്‍ത്തി വീണ്ടും , ഞാൻ
                              കാലം കണ്ണീര്‍  തൂകും കല്പടവുകളില്‍
                              പണ്ടു  പടിയിറങ്ങിപ്പോയോരെൻ
                              പാദമുദ്രകള്‍ , കാത്തു കിടപ്പവിടെ
                              ചരിത്രത്തിന്റെ , കറുത്ത ചിത്രമായി.

                              പകല്‍കിനാവുകൾ ഇഞ്ചിനീയറിന്‍ 
                              വര്‍ണ്ണ ചിത്രം *അച്ഛനായി വരയ്ക്കും 
                              പകലില്‍ യാത്രച്ചൊല്ലി വണങ്ങി
                              പടവുകളിറങ്ങിയതാണന്നു ഞാന്‍
                              ആയിരം കറുത്ത കൈകളെന്നെ
                              കിനാവള്ളി പോലെ വരിഞ്ഞതും
                              നീറി,നീറി ഞാന്‍ പിടഞ്ഞതും
                              എല്ലുകളുടഞ്ഞു തകര്‍ന്നു, മജ്ജ
                              മാംസങ്ങള്‍ ചതഞ്ഞരഞ്ഞതും
                              ബോധനഷ്ടത്തിൽ കൊടും വേദന-
                              യിലച്ഛനെ വിളിച്ചു ഞാൻ കേണതും
                              ഇന്നൊരു യക്ഷിക്കഥ പോലെ ....

                             കാത്തിരിക്കുന്നുയച്ഛനുമ്മറപ്പടിയില്‍
                             ക‍ടന്നു  പോയെത്ര സംവത്സരങ്ങള്‍

                             വിറയ്ക്കുന്ന കൈകളച്ഛൻ 
                             കണ്‍പുരികത്തിനു മേല്‍ച്ചേര്‍ത്തു 
                             സൂക്ഷ്മമായി ദൂരേക്കു വീക്ഷിക്കുന്നു
                             ഒരു ദീര്‍ഘനിശ്വാസം ഉതിർത്തു 
                             പിന്നെയാഹ്ലാദ ശബ്ദത്താലെൻ
                             പേരു വിളിച്ചുയുച്ചത്തിലോടി
                             യണഞ്ഞൊന്നാശ്ലേഷിക്കാൻ
                             നീട്ടിപ്പിടിച്ച കൈകളോടെ ,
                             ഹാ ! ഇല്ലയിനിയതിനാവതില്ല
                             ഞങ്ങളിരുവരുമിന്നരൂപികള്‍.





Sunday, August 7, 2011

ഒരു പകല്‍കിനാവു്


                                      ഈ ബ്ലോഗിലെ നോവല്‍ പോക്കുവെയില്‍ എന്ന എന്റെ
                            ബ്ലോഗില്‍ ആദ്യ അദ്ധ്യായം മുതല്‍ വായിയ്ക്കാം.

                       എന്‍ ദിവാസ്വപ്നത്തിനുദ്യാനത്തിലിന്നൊ -
                       രുജ്ജ്വല വര്‍ണ്ണപുഷ്പം വിടര്‍ന്നു നില്പൂ
                       കണ്ടിട്ടില്ല ഞാനിതുവരേക്കുമിത്ര-
                       യഴകു വിതറിടുന്നാ വര്‍ണ്ണരാജി
                       ഏഴല്ലതിന്‍ നിറങ്ങളെഴുന്നൂറുമ -
                       ല്ലെന്നുടെ ചിന്തകള്‍ കണക്കുകള്‍ കൂട്ടി
                       രമിച്ചും ലയിച്ചും മനസ്സും,മതിയും
                       മനോരമ്യം നോക്കി മിഴിയെടുക്കാതെ

                      വിട്ടകന്നുവപ്പോളെന്നുമനുയാത്ര
                     ചെയ്തിടും ദുഷ്ടദുരന്ത പൈശാചികള്‍
                     കദനരസം നിറച്ചൊരാ ജീവിത
                     പാനപാത്രം കമഴ്ത്തി വിധിയെന്നുത്സാ-
                     ഹ, സല്ലാപ നൃത്തച്ചുവടുകള്‍ക്കിടെ,
                     ആമോദമോ , ഹിതമോടെ പിടികൂടി
                     എന്‍ ദിവാസ്വപ്നത്തിന്‍ പൂങ്കാവനത്തിലാ
                     സുന്ദരപുഷ്പം സുസ്മിതം തൂകി നില്പൂ

                    വസന്തസമാഗമ സുഖദകാല -
                   മണഞ്ഞതാകാമിന്ദ്രിയങ്ങളില്‍ പ്രാണന്‍
                   താളമിട്ടു, കാമനകള്‍ ചിറകു വി-
                   തിര്‍ത്തു കെട്ടുപോയി സന്താപജ്വാലകള്‍
                   മുകമാമാകാശം മറച്ചൊരാ കാര്‍മേ -
                   ഘ നിരകളകന്നു തെളിവാര്‍ന്നു
                  നീലവാനം, വിരിയൂ മഴവില്ലുകള്‍
                  ഹര്‍ഷമോടെ വിരല്‍ത്തുമ്പാലൊരു മൃദു
                  സ്പര്‍ശത്തിനായി കൊതിച്ചെത്തിയരികെ
                  ഹാ! പകല്‍കിനാവതു പൊലിഞ്ഞു ;പൂവും
                  കൊഴിഞ്ഞൂ ഇല്ല ദളവും സൗരഭവും
                 കിനാവിങ്കല്‍ പോലും കനിവേകാത്തതെ-
                 ന്തേ,  നിയതി തന്നുടെ തത്വശാസ്ത്രമേ !