Saturday, May 4, 2013

ഭ്രാന്തു്



ഇരു വശത്തുമായി നീണ്ടു പോകുന്ന
കെട്ടിടങ്ങളുടെ ഇടയിലൂടെ
കറുത്ത ചേല പോലെ നിവർന്നു
കിടക്കുന്ന പാതയിലൂടെ
ഞാൻഅയാളോടൊപ്പം നടക്കുകയാണു്

എങ്ങിനെയെത്തിയെന്ന ചോദ്യം
അയാൾ ചോദിച്ചിട്ടു് സമയമേറെയായി
ഓർമ്മകളിൽ തിരഞ്ഞും തപ്പിയും
അതിനുത്തരം കണ്ടെത്താൻ
നടപ്പിനിടയിൽ ഞാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടു്

സുഹൃത്തായ മനശാസ്ത്രജ്ഞനെ
കാണാനെത്തിയ മദ്ധ്യാഹ്നത്തിൽ
 ചുട്ടു പഴുത്ത ഓർമ്മകൾ മനസ്സിൽ
തീപ്പൊള്ളലുകൾ ഏല്പിക്കുന്നു
കൂടെ വരാൻ പറഞ്ഞ പയ്യന്റെ കൂടെ
പോയതു തെളിഞ്ഞു വരുന്നുണ്ടു്
പിന്നെയൊന്നും ഓർമ്മയില്ല
അത്രയും  കാര്യം കൂടെ നടക്കുന്ന
ആളോടു ഒരു വിധം പറഞ്ഞു തീർത്തു
വാർഡിലേക്കു മടങ്ങാൻ നേരമാണു
അയാളെങ്ങിനെ ഇവിടെ എത്തിയെന്ന
ചോദ്യം എന്റെ മനസ്സിലുയർന്നതു്
അപ്പോൾ എന്നെ ഞെട്ടിപ്പിച്ചു കൊണ്ടു്
അയാൾ പിറുപിറുത്തതിങ്ങനെ
പ്രൊഫഷണൽ കോളേജുകൾ
ഈ ആസ്പത്രിയെക്കാൾ
എത്രയോ ഭേദമാണു സുഹൃത്തെ
പിന്നെ അയാൾ വയലന്റായി തീർന്നു
പോയ ഭ്രാന്തു് എന്നിൽ മടങ്ങി വന്നു .

1 comment: