Saturday, September 3, 2011

സ്കൂള്‍ യൂണിഫോം

                                       വിലപിടിച്ച ഉടുപ്പുകളവളുടെ
                                       സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്കെന്നേയന്യം
                                       സ്കൂള്‍യൂണിഫോമിന്‍ പഴക്കം
                                       അവളുടെ കണ്ണുകളെ
                                       ഈറനണിയിക്കുമ്പോള്‍
                                       അമ്മയുടെ വിഷാദ മിഴികളിലെ
                                       ദൈന്യത സാന്ത്വനമാകുന്നു.

                                       കരിങ്കല്ലുച്ചുമക്കുന്നയമ്മയുടെ
                                       ശിരസ്സില്‍ നിന്നെത്ര മുടിയിഴകള്‍
                                       പിണങ്ങിപ്പോയെന്നു കണക്കു കൂട്ടി
                                       വിളക്കു വെയ്ക്കും നേരത്തു
                                       പതിവു പോല്‍ അവളലക്കുന്നു
                                       ഏക യൂണിഫോമതു ;
                                       എത്ര വട്ടം ജലാഘാതമേറ്റും
                                       സൂര്യതാപത്തിലുരുകി പിടഞ്ഞും
                                       പച്ച വെള്ളയാക്കിടും
                                       ദശാസന്ധി ചൈതന്യം
                                       കവര്‍ന്നൊരാ സ്കൂള്‍ യൂണിഫോം

                                       തൊട്ടിയില്‍ നിന്നെടുത്തു
                                       യൂണിഫോമവള്‍ ഇറ്റിറ്റു വീഴൂ
                                       ജലബിന്ദുക്കളോ? ചുടു കണ്ണുനീരോ ?
                                       കാലപ്പഴക്കം ക്രൂരമയി തീര്‍ത്ത
                                       നീണ്ട കീറലതില്‍ തെളിഞ്ഞൂ
                                       കൊടും വേദനയോടെയവളുടെ
                                       കണ്ണുകള്‍ നിരര്‍ത്ഥകമതു നോക്കി
                                       പിന്നെയവള്‍ വീടിനുത്തരത്തില്‍
                                       സ്വയമൊരു ചോദ്യ ചിഹ്നമായി
                                       കാലത്തിനോടു മൌനമായി
                                       ഏതേതോ ഉത്തരം തേടി.

                                       പുത്തന്‍ പച്ച പാവാടയണിഞ്ഞു
                                       വെള്ള വിരിപ്പിലുറങ്ങുന്നു ; അവള്‍
                                       അമ്മയുടെയാര്‍ത്തനാദം
                                       സഹപാഠികളുടെ തേങ്ങലുകള്‍
                                       തിങ്ങി നിറയൂ പുരുഷാരം
                                       ആ , പൂമിഴികള്‍ തുറക്കാത്തതെന്തേ ?

                          സീയെല്ലെസ് പബ്ലിക്കേഷന്‍സിന്റെ മൌനജ്വാലകള്‍
                           എന്ന കവിതാ സമാഹാരത്തില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചതു്.

                                                   ലഘു മാറ്റങ്ങളോടെ വീണ്ടും പോസ്റ്റു ചെയ്യുന്നു



























6 comments:

  1. വായിച്ചിരുന്നു ഈ കവിത.ദൈന്യത..

    ഓണാശംസകൾ

    ReplyDelete
  2. സ്കൂള്‍യൂണിഫോമിന്‍ പഴക്കം
    അവളുടെ കണ്ണുകളെ
    ഈറനണിയിക്കുമ്പോള്‍
    അമ്മയുടെ വിഷാദ മിഴികളിലെ
    ദൈന്യത സാന്ത്വനമാകുന്നു.
    മാഷേ, അമ്മയുടെ കണ്ണുകളിലെ """"ദൈന്യത"""" അവള്‍ക്കു സാന്ത്വനമാകുമോ?

    ReplyDelete
  3. പുത്തന്‍ യൂണിഫോം ലഭിക്കാത്തതിലുള്ള
    അവളുടെ ദു:ഖത്തെ അമ്മയുടെ ജീവിത
    ദുരിതത്തിന്റെ ദൈന്യത സാന്ത്വനമേകില്ലേ ?
    ശ്രീ രമേശ് ,ശ്രീമതി മുകില്‍ സന്ദര്‍ശനത്തിനും
    അഭിപ്രായത്തിനും നന്ദി.

    ReplyDelete
  4. പിന്നെയവള്‍ വീടിനുത്തരത്തില്‍
    സ്വയമൊരു ചോദ്യ ചിഹ്നമായി
    കാലത്തിനോടു മൌനമായി..

    :(

    ReplyDelete
  5. ജയിംസ് സാര്‍, കവിതയുടെ തീം ഇഷ്ടമായി. പക്ഷെ, എന്തുകൊണ്ടോ സാറിന്റെ മാറ്റുകവിതകള്‍ പോലെ ഇത് അത്ര മനോഹരമായില്ല എന്നൊരു തോന്നല്‍! :-)

    ReplyDelete